Zijn we weer!

Hallo allemaal,

Het is weer even geleden dat ik een stukje heb geschreven op het blog. Niet dat er hier niets gebeurd maar gewoon de tijd. Het gaat allemal zo snel. Over twee maanden zijn we alweer aan het einde van het jaar 2010. Begin december wonen wij alweer drie jaar hier in Carambeí. Ongeloofelijk hoe snel de tijd gaat.

Een paar weken terug hadden we hier in Carambeí ons eerste taart festival. Bakkers, restaurants, of andere personen konden hier hun taarten te koop aan bieden. Het was dus zowel voor bedrijven als particuliere personen. Ik heb er heel even aan gedacht om mee te doen maar dat was maar heel even hoor, zou weer zoveel tijd in gaan zitten en ik had wel andere dingen om te doen.

Maar natuurlijk moesten we wel even gaan proeven!

Wij zijn zaterdag 9 oktober gegaan. Het was nog rustig toen wij kwamen maar er waren al veel taarten om te proeven. Natuurlijk kon je ook koffie en frisdrank krijgen. Er was zelfs een kraampje dat pizza verkocht. Vond ik nu geen taart want het was geen zoete pizza maar de gewone. Maar goed.

Wat ons opviel was dat er geen nieuwe taarten waren. Men verkocht allemaal hetzelfde, de amore )bramen, de damaco )perzik

Up date

Hallo iedereen,


Hier is eindelijk weer eens een berichtje van ons uit Brazilië. Vele van jullie zullen misschien wel een klein beetje, of veel, denken dat uit het oog uit het hart omdat het contact er niet altijd is.
Laat ik voor nu en voor altijd dit even uit de wereld helpen; dit is niet het geval, wat ons betreft. Maar het is simpel; iedereen zijn leven gaat verder, die van ons hier en die van jullie op de plaats waar jullie wonen enwerken.

Wij hebben nu hier een heel ander leven en momenteel erg druk, dat is nu eenmaal zo als je een eigen bedrijf hebt, dan worden de leef regels gewoon wat anders. Niet altijd leuk zeg ik ook in eerlijkheid want als 's ochtend de wekker af gaat om 5.00 uur denk ik meestal, ach nog even kan makkelijk...... Maar ik weet ook dat als we langer blijven liggen het werk ook later klaar is en dan baal ik ook weer dus hup gewoon eruit. Er komt vast weer een dag dat we kunnen uitslapen, al is het maar tot 7.00 uur.


Maar een heel ander punt betreft de verminderde communicatie is heel simpel: internetverbinding.
Deze is er dus niet altijd en zeker de afgelopen weken is het pet in hoofdletters. We hadden bijna een week geen internet maar door tijd gebrek hadden we nog niet iemand laten komen, kwam wel weer goed dachten we. Tot op een dag Erwin stond te praten bij de oude melkstal en zag dat de schotel voor het ontvangst gedraaid stond. Logisch dat we geen internet hadden! Dus de volgende middag moest Erwin jr op de oude melkstal klimmen en kijken of hij dat ding gedraaid kon krijgen zonder van die muur af te vallen natuurlijk. Bleek er weer een schroef zijn afgebroken. Dit kon niet zo maar worden gerepareerd ofzo. Ik weet het niet hoor, ik heb het voor waar aangenomen en ben weer verder gegaan met mijn ding. Ik kan niet alles doen, leren en begrijpen, er moet wat voor een ander overblijven vind ik en dit is zo'n ding. Enfin, toen bleek ook dat de draad die van de schotel naar het huis loopt aan het verteren is. Deze hangt al 4 jaar hier in de lucht, gedraaid langs de electrciteit kabels gewoon lekker in de zon. Deze hadden allang moeten worden vervangen maar ja..........Erwin klimt niet nog een keer omhoog, gevaarlijk, en zeker als je hoogtevrees hebt. Dus nu moet er iemand komen om de internetverbinding te veranderen. Gewoon in het huis en niet meer via die schotel. Dat moet een keer gebeuren..............ik weet nog niet wanneer. Maar het komt ......eens. Dus vandaar dat we op het ene moment wel internet hebben en dan weer niet. Zeer vervelend voor de kinderen die huiswerk aan het maken zijn en dan ineens hebben ze geen MSN meer. O was dus niet alleen huiswerk maken, ook even bijkletsen met die vriend of vriendin in die ze net gezien hebben op school. Of als ik zie dat ik verbinding heb en dan even met familie of vrienden wil msn............We wisten dat geduld in Brazilie een schone zaak was maar soms heel vervelend.


Maar goed, het gaat hier verder goed. Er bleek gewoon leven na het voetbal te zijn. De Brazilianen zijn daar denk ik nog niet achter, duurt even voor hun. Het volgende wereldkampioenschap is hier, in Brazilie. Dan zullen ze de wereld wel laten zien wie kampioen zijn zeggen ze, denk ik zachtjes: Nederland hahahaha.
Amy heeft gezegd dat we er maar voor moesten zorgen dat we heel rijk zijn over 4 jaar en dat we die tijd met zijn vijven de hele periode van het kampioenschap in Nederland verblijven want hier zijn is volgens haar geen optie. Ze heeft het afgelopen kampioenschap niet als prettig hier ervaren. Ach over vier jaar, duurt nog even.


Suzanne is inmiddels naar een andere school gegaan. Ze had het niet naar haar zin op de Evangelica en ze moet nog een tijdje dus ja. In augustus is ze na de wintervakantie naar de openbare school Carlos Ventura gegaan. Ze heeft niet ´s ochtends les maar´s middags van 13.00 uur tot 17.15 uur. Ze gaat en komt met de schoolbus.


Erwin heeft een scooter gekregen om naar school te gaan. Het geeft mij meer tijd om andere dingen te doen en hem ook. Ook brengt hij zo nu en dan Amy naar de bus of haalt haar op. Heel handig een kind die ook mobiel is. Ik kan niet wachten tot ze hun rijbewijs halen.
Hij gaat volgend jaar naar Ponta Grossa om het derde jaar af te maken. Hij gaat dat op een andere school doen omdat deze beter voorbereid op de vestibular, toelatingsexamen voor de universiteit. Amy zit ook op deze school.
Verder doet hij aan de sport Mai Thai en is op dit moment in Sao Paulo om mee te doen aan kampioenschappen. Vrijdagavond is hij weggegaan en komt morgenochtend weer thuis. Hij moest voor zijn wedstrijd 2 kilo afvallen, dus rennen op het strand. Ik zou echt niet weten waar hij die 2 kilo weg zou moeten halen want is zo dun maar ja.


Amy zit dus nog steeds in Ponta Grossa op school, de Master. Ze heeft vestibular gedaan voor medicijnen maar is er niet door gekomen, helaas. Ze heeft volgende week vestibular in Guarapauva voor nutricao, voeding dus. En dan die week erop ENM of NME, ik weet het niet. Ook een toets om punten te halen. En dan nog in Londrina en opnieuw in Ponta Grossa twee toelatingsexamens. Overal voor inschrijven, mama overal voor betalen, overal naar toe voor 2 dagen, elke keer zenuwen bedwingen enz. Blij als het duidelijk is waar ze naar toe gaat. Als het niet in Ponta Grossa is gaat ze dus volgend jaar op kamers wonen. Wat ze ook wil gaan doen is de opleiding voor stewerdess, wat van de wereld zien. Prima, als ze maar leert en doet wat ze leuk vind, vinden wij. Ze heeft inmiddels ook een Braziliaanse vriend, Wellington.


En verder met ons, ach we houden ons bezig.
Erwin is nu druk bezig met heinen. Twee weken geleden heeeft hij gras gekuild hier bij ons en bij de buurman waar hij het gras van gekocht had. Ook hebben we de melkstal uitgebreid van twee keer 4 naar twee keer 6. Kunnen we wat sneller melken. Hoewel, is ook maar betrekkelijk want we hebben meer koeien in de melk en melken dus nu weer opnieuw 2 uur per keer. We hebben nu 88 koeien in de melk. Ook hebben we beton gestort voor de boxen die we gekocht hebben. Zodat straks de koeien lekker ieder hun eigen plekje kan hebben.
We hebben besloten om geen kippen te gaan houden in onze kalkoenschuren. Er is hier in de regio geen kalkoenen productie meer. We konden omgaan naar kippen. Maar we hebben besloten hier niet aan mee te doen. Eén schuur wordt nu gebruikt voor de kalveren die van de melk af zijn en de ander is momenteel opbergruimte voor machines.

Verder geef ik wat meer Nederlandse lessen bij het Idiom House, dus tussen de melktijden in geef ik les op maan-, dins-, en woensdag.
En ik ga volgende week 2 dagjes weg. Het is en uitje voor de echtgenotes-vriendinen van de leden van de Batavo. Dinsdagavond vertrekken we om 22.00 uur vanuit Carambeí naar Foz. We komen daar om 7.00 uur aan. Ontbijten en dan een tripje naar de stuwdammen. Middageten en weer een tripje naar iets. ´s Avonds eten en een show tot 23.00 uur. Dan naar het hotel. Uitslapen? Welnee want om 6.30 uur moeten we ons uitchecken en ontbijten om te vertrekken aar Paragua: shoppen! Maar pas op, je mag maar tot 300 dollar besteden en bonnen bewaren voor de douane want anders ben je alles kwijt. Na het middageten vertrekken we weer richting huis en waar we om ongeveer 23.00 uur aankomen. Het is dus wel afzien die dagen maar ja even geen koeien en kinderen.


Dat was het voor nu, ik ga koffie zetten en zodra ik verbinding heb dit stuk op internet zetten.
O ja voor ik het vergeet



WIJ FELICITEREN IEDEREEN EN DAN ECHT OOK IEDEREEN MET HUN VERJAARDAG, IEDEREEN DIE WE VERGETEN ZIJN EN NOG GAAN VERGETEN.

ONZE FELICITATIES EN NOG VELE JAREN AAN JULLIE ALLEMAAL!!!!!!!!!!!!!!



Veel liefs van Yvette, Erwin, Amy, Erwin en Suzanne

In het nieuws.

We staan met een kein verhaaltje in het AD Rivierenland. Leuk fotootje erbij toen de zon nog lekker scheen vorige week. Inmiddels is het steenkoud!
Maar goed.
Ook is het verhaal te lezen op de website van de journalist:

http://www.janvolwerk.nl/

Groetjes

VOORBIJ, MAAR OVER 4 JAAR..........

Helaas heeft het Nederlands elftal vandaag verloren in de finale tegen Spanje. Terecht of onterecht? Maak niet uit, het spel in gespeeld en niet gunstig uitgevallen voor Nederland.
Wij waren met volle moed vandaag. Ook bij de BBQ, waar meerdere Nederlanders aanwezig waren hielden wij de moed erin. Zo hoort het toch?
Amy belde ons om 15.30 uur, waar bleven wij toch. We waren onderweg naar huis.
Amy had een oranje t-shirt aan en ik denk dat de kinderen gespannender naar de wedstrijd zaten te kijken dan wij.
Erwin en ik zijn na de eerste helft naar buiten gegaan want ja er moest gemolken worden. Er werd niet gebeld, maar ik bleek geen bereik in de melkput te hebben dus wie weet. Maar er kwam geen belletje..........Verlening............Toen hoorde ik een gejuich en kwam niet bij ons huis vandaan. Toen wist ik dat Spanje een doelpunt had gemaakt en ja hoor, Amy belde mij paar seconden later op. Heel triest..
En toen kwam Erwin jr in de melkput, verloren. Jammer maar dat is voetbal, de ene keer win je de andere keer verlies je. Amy was erg teleurgesteld. Met name ook omdat ze dit nu weer een tijd aan moet horen op school. Ik ben persoonlijk ook erg blij dat Erwin jr niet naar school hoeft volgende week, het is namelijk wintervakantie. Want de de Brazilianen zijn naast slechte verliezers ook natrappers. Dat gebeurd nu al via berichten op internet. Maar ik zeg tegen de kids, laat je niet kisten, wij zaten in de finale en de Brazilianen niet en ze waren ook geen 3de, geen vierde wat waren ze eigenlijk wel.................??????????????? Kon het even niet laten. Het is natuurlijk ook sneu voor de Braziliaanse - Nederlanders, twee keer verliezen op een WK is ook vervelend, of voor degene die niet weet voor welk land ze nu eigenlijk zijn.

Het voetbal is nu afgelopen, maandag is gewoon weer maandag en voor onze een nieuwe werk- en school week. Erwin jr heeft al vakantie, Suzanne nog een week en Amy een intensieve week op school. Laatste week van voorbereiding op DE vestibular. Het toelatingsexamen voor de universiteit. Spannend, net zo spannend als voetbal.

ZWEET OP HET VOORHOOFD!

Wat was het weer een wedstrijd zeg. Eerst vorige week vrijdag tegen Brazilië. Ik was 's ochtends het dorp in gegaan omdat ik wist dat bijna alles dichtt ging vanaf ongeveer 10.00 uur. Dus snel medicijnenen halen, boodschappen doen, betalingen, voer halen en nog enkele dingen. Kwam natuurlijk weer tijd tekort. En ook nog de kinderen ophalen want die hadden ook maar tot 9.45 uur les. Ook scholen gaan dicht voor een wedstrijd van Brazilië. Niet alleen voor deze wedstrijd maar ook voor de eerste wedstrijden. Voor mij is dit wel onbegrijpelijk maar ja, voetbal hoort hier heel sterk bij de cultuur. Voetbal is hier alles. Overigens niet voor elke Braziliaan. Maar het openbare leven ligt wel stil.

Iedereen was op tijd thuis om de wedstrijd te gaan kijken, voor de tv met de oranje cakejes. Iedereen was toch wel een beetje zenuwachtig hoor, wij wonen in het land waar Nederland tegen moest voetballen en hoe mooi en leuk het hier ook is, wij zijn en blijven Nederlanders.

Dan ineens een doelpunt voor Brazilië! Kan toch niet?? Ja en wat denk je, komt Wellington binnen. Hij is de vriend van Amy en Braziliaan. Ja die durft hé. Amy zei "ik stuur hem weg hoor, ik ga voetballen kijken!"

Maar voetbal is niet echt zijn ding en maakt hem niet veel uit zei hij. Daarbij kwam dat hij minder prettig nieuws had voor Amy; de moeder van een vriendin was overleden en daar moesten ze naartoe. Ze kon de wedstrijd niet af zien. Maar via de telefoon zouden we haar op de hoogte houden.

Dan eindelijk valt er een goal voor Nederland, wat een opluchting. Snel sms-en naar Amy en ik weet eigenlijk niet meer waar ik het moet zoeken. Wil wel kijken maar het is zo spannend. Ik begin al op mijn moeder te lijken, die kan ook niet stil blijven zitten. En dan....2-1. Erwin jr gaf me toch een brul. Hij zei "ik hou helemaal niet van voetbal maar dit is wel geweldig! Leuk hé". Zijn medestudenten op school waren namelijk afgelopen week niet zo erg vriendelijk tegen hem geweest, de Brazilianen waren er zo van overtuigd dat ze zouden winnen.

Wat duren dan die laatste minuten lang zeg, ik ben naar buiten gegaan en vlak voor het einde, nog 3 minuten, ging ik weer naar binnen. Ik wou snel iets pakken uit de slaapkamer, hoor ik ineens de kinderen en Erwin de seconden aftellen, 4, 3, 2, 1 GEWONNEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Geweldig.

Erwin jr ging gelijk met vrienden bellen en via msn. Daarna ik met mijn ouders en ook Anneke en Dick via msn.

Iedereen was opgelucht en blij, ik denk dat ik zelfs mijn vader heb horen juichen toen de goals vielen.

Ik ben later die middag ook nog even naar het dorp geweest, waar ik kwam reageerde de mensen wel prima hoor maar niet iedereen was vrolijk en redelijk. Naast dat Brazilianen arrogant zijn over hun voetbalkwaliteiten, zijn het ook slechte verliezers (natuurlijk niet letterlijk iedereen).

Maar het was een spannende wedstrijd en voor ons was deze wedstrijd al de finale. Op naar 6 juli.

Dinsdag 6 juli was de wedstijd tegen Uruqau. Opnieuw spannend natuurlijk. Ik moest die ochtend Nederlandse les geven. Natuurlijk stond deze les, net als de laatse weken in het teken van de WK voetbal. Leuk werkboekje gemaakt enzo. En vanochtend had ik natuurlijk ook oranje cakejes voro de kinderen gemaakt. Het knuteselwerkje was deze keer; maken van een Nederlands voetbal t-shirt. Ik had oranje papier/stof meegenomen, even knippen, palkken met het lijmpistool en daarna konden de kinderen hun naam, een nummer en eventueel nog meer er op schrijven en tekenen. Ze wilden het t-shirt na de les gelijk aan en ik heb er een enkele foto's van gemaakt.

En dan de wedstrijd 's middags. Deze begin bij ons om 15.30 uur, Braziliaanse tijd. En dan het eerste goal voor Nederland!!!!! Super. Maar dan komt de gelijkmaker, wat een domper. En wij moeten nu ook nog gaan melken! We hebben geen goed ontvangst in de melkput om er een kleine tv neer te zetten ofzo, hadden we al een keer geprobeerd. Dus dan maar gewoon gaan melken en de kinderen zouden ons op de hoogte houden. Maar doen ze dat wel? Er werd maar nooit gebeld.... Zouden ze het vergeten? Ze hebben nu toch weleens een goal gemaakt? Hoeveel koeien moeten we nog? En dan indeens wordt Erwin gebeld, hij kijkt blij. Gelukkig Nederland heeft er een goal bij, pff. En kort daarna belt Erwin jr weer; 3-1. Nu gaan ze winnen hoor zegt Erwin tegen mij. Ja, ja, maar eerst maar het fluitsignaal horen lijkt mij; het is pas afgelopen als het is afgelopen hé.

Ik ben even klaar met melken omdat ik de kalveren moet gaan voeren en Amy naar Carambeí moet brengen, zij heeft gewoon school vanavond. Ik kom binnen en zie op de klok dat het al 5 voor half 17.30 is en dus zal die wedstriijd toch wel afgelopen zijn? En dan zie ik Amy in haar slaapkamer zitten, helemaal in het oranje, en ze zegt dat het net 3-2 is geworden. Ik hoor ineens Erwin roepen naar Amy; "dat is niet goed mama als Erwin mij roept". Dus wij gaan rustig (grapje hé, helemaal niet rustig) de kamer binnen en ik zie Erwin helemaal opgewonden, boos, weet ik veel wat nog meer zitten op de bank: "de wedstrijd is al lang afgelopen maar die scheidsrechter fluit maar niet af"!!!! en dan HET signaal! Opnieuw gewonnen en dus naar de finale zondag.

Ongeveer een half uurtje later bel ik met mijn vader en hij zei dat hij het zweet nog op het voorhoofd had staan! Wat was het spannend. Nu nog even afwachten tegen wie er gevoetbald moet worden zondag; Spanje of Duitsland.

De dag er na, woensdagochtend, had ik Nederlandse les bij Idiom House. Ik had die ochtend twee leerlingen en met één van hen had ik een weddenschap gemaakt over het voetbal. Hij voor Brazilië en ik ik voor Nederland. Nou wie gewonnen heeft weten we inmiddels. Dus ik had ook die ochtend voor hun en andere aanwezigen oranje cakejes gemaakt. Oké het was even treurig voor hun maar de cakejes maakten veel goed. Ik had het er nog even over met zijn moeder (zij is Braziliaanse en gaar vader komt uit Uruqua) en dat een gele/groene cake ook maar raar zou zijn. En dat zette haar op een idee. Dus afgelopen vrijdagochtend moest ik even wat ophalen bij Idiom House, bleek er een kado voor mij te zijn. Die moeder had namelijk een cake voor mij gemaakt en je raad het al: GEEL EN GROEN. Onzettend leuk.

Ik heb nu inmiddels een een cake gemaakt met de drie kleuren; oranje, geel en groen. Multicultureel.

Oké dat was het voor nu. Vanmiddag is de wedstrijd en wij hier hopen natuurlijk allemaal dat Nederland gaat winnen, er is geen andere mogelijkheid toch. We hebben zo eerst een BBQ bij vrienden en dan zijn wij er helaam klaar voor, oranje nagels, oorbellen t-shirts, koeien, cake; wat kan er nu nog fout gaan?

Wij kunnen alleen het de eerste helft zien omdat we moeten melken, maar we zullen op de hoogte worden gehouden door Erwin jr via de telefoon. Nu missen wij Jack van Gelder op de radio. Dan is een wedstrijd bijna net zo spannend, misschien wel spannender.

Veel kijkplezier.

VERVOLG: DE WEDSTRIJD MET ORANJE KOEIEN!

Ja, het is gebeurd enkele keoien hebben een Nederlands kleurtje gekregen. Het was de bedoeling dt alle melkkoeien een leuk kleurtje kregen maar dat was niet haalbaar helaas. Maar men kan zien dat wij voor Nederland zijn.

Ik was deze week in het dorp geweest om opzoek te gaan naar verf. Vanmiddag was ik hier weer even en het heeft wel een indruk achter gelate nwant ze vragen allemaal of ik inmiddels al verf gevonden heb en de koeien geverfd heb. TUURLIJK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hier komen vast enkele foto's.

DE WEDSTRIJD

DE WEDSTRIJD!!!!!!!!!!!!!!!!!

Op vrijdag 2 juli zal de wedstrijd plaats vinden. De vervroegde finale zoals in enkele kranten wordt geschreven. Voor ons is dat in ieder geval wel het geval. We wonen nu in Brazilië, in een Nederlandse kolonie. Ja dat is wat natuurlijk.
In het dorp zie je zowel Nederlandse als Braziliaanse vlaggen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het meer Braziliaanse bandeiras (vlaggen) zijn.
Wij hadden geen vlag maar de kinderen vonden dat dit wel nodig was nu met de wereldkampioenschappen.
Dus heb ik in een winkel stof gekocht en daarvan de Nederlandse vlag gemaakt. Amy heeft deze buiten opgehangen op een opvallende plek zodat ook iedereen die lang rijdt de vlag goed kan zien. En deze wordt gezien. We zijn er al enkele malen op aangesproken, leuk hé. Nog leuker wordt het nu vrijdag de wedstrijd gaat komen waar veel mensen misschien op zaten te wachten (niet de Brazilianen heb ik hier zo begrepen).
Erwin had enige dagen het idee geopperd om de koeien oranje te kleuren. En zo ook kwamen mijn ouders met dit idee. Dus ben ik opzoek gegaan naar verf wat wel weer verwijderd kan worden. En dat was geen makkelijke opdracht. Er is wel verf te krijgen maar geen oranje en dan moet je dus gaan mengen, geel met rood en ja die hebben ze weer niet op vooraad. tenminste niet een grote pot. Tja wat dan........
Gelukkig geef ik Nederlandse les op een school en daar hebben we een vooraad goede verf (uit Nederland natuurlijk). Geen oranje maar wel rood en geel en samen wordt dat de mooie kleur Laranja, oranje.
Vanavond heb ik alvast enkele koeien een kleurtje gegeven of er NL opgeschreven. Ze geven de komende week geen regen op en dat moeten we even zo houden. Morgen ga ik hier natuurlijk foto's van maken zodat ook jullie onze mooie koeien kunnen bewonderen.
En waar gaan onze koeien lopen morgen overdag? Natuurlijk in het stuk land langs de weg, zodat ze goed te bekijken zijn door iedereen.
Leuk hé.

Morgen ga ik foto's maken en zo snel mogelijk op het weblog zetten, het is allemaal in de maak.

Eindelijk, rode kalveren.

Vorig jaar zijn wij begonnen met het zelf kiezen van stieren voor ons vee. Zoals altijd wou ik natuurlijk wat anders dan anders.

Als je allemaal zwart bont hebt dan moet er wat variatie in aangebracht worden dacht ik. We leven in een culturele samenleving, dus waarom niet bij koeien. Een groot voordeel bij dieren is dat ze elkaar niet uit kunnen schelden betreft huidskleur, geloof, ras en al die dingen meer. Wijze dieren.

Maar terug naar het insemineren. Ik wou wat rood gaan fokken. Dus paar stieren uitgekozen, zelf gaan insemineren wat goed gaat mag ik eerlijkheidshalve nu zeggen en dan is het wachten op dat eerste rode kalfje. Natuurlijk het liefste een kuisje (vaarskalf). Nou we moesten lang wachten hoor. Ik had dan wel met rood geinsemineerd maar dat wil nog niet zeggen dat je een rood kalf krijgt want al ons vee is zwart/wit. Maar eindelijk werd op 14 maart het eerste rode kalfje geboren, een Kian-dochter nog wel. Tijdens de uitdrijving van het kalf zag ik al dat het niet zwart was, maar was het rood, was het niet licht zwart naar het heel donker bruin toe? Iets verder nog.........en ja ik wist het zeker een rooie!! En een kuisje!!!!!!!!!Jippie. Van blijdschap vergat ik het hele kalf wat hulp te bieden. Ik riep alleen maar "een rooie Erwin een rooie en nog wel een Kian". Erwin was ook wel blij maar zei dat ik eerst maar het kalf in leven moest houden en dan verder vieren. Oké dat was praktisch gezien wel verstandig.

Nu weet ik dat een heleboel mensen die nu dit bericht lezen afvragen of ik wel helemaal goed bij mijn verstand ben. Wie is nu zo blij dat ze een rood kalfje krijgt? Nou ik! Prachtig was ze echt waar. Zo heet ze ook, Beauty. Helaas werd ze laat in de avond geboren en kon ze niet de hele dag bij haar moeder blijven, ons afkalfruimte is namelijk niet geheel dicht en dus kan het kalf aan de wandel gaan en dat moeten we niet hebben.

BEAUTY

De zondag daarop zagen we dat er opnieuw een koe moest kalveren. Ze liep lekker buiten en toen ze bijna zover was zijn we gaan kijken. Het kalfje was er al half uit en wat denk je? Ook een rode! Het was geen Kian dochter maar van een rode nationale stier maar ze was ook heel mooi. Net een hertje: Bonita.

BONITA

En weer weekje later moest koe 45 kalveren en zij kreeg met gemak ons derde rode kalf en opnieuw een kuisje. Erwin heeft haar de naam Beverly gegeven. Ook opnieuw prachtig.

Maar natuurlijk zijn al onze kalveren prachtig, ik bedoel zijn er wel lelijke? tuurlijk niet. Bij mij niet. Ik vind altijd wel iets wat ze het mooiste of het liefste kalf maakt. Er is nog een Kian dochter geboren, ze is niet rood maar ze drinkt fantastisch en heeft een prachtig glimmende vacht, wat wil je nog meer, hahaha. Maar ik zal jullie wat foto's laten zien van onze aanwinsten. Elke dag is er gewoon bezoekuur dus iedereen kan ze komen bekijken.

Naast Beauty zien jullie Bolle, zij is een dochter van Olympic. Net als Kian een Nederlandse stier.

Dit schatje is geboren op 12 april 2010. En heeft daaromde naam Berdien Klazien gekregen. Mijn moeder is namelijk op 12 april jarig maar haar naam begint niet met een B dus hebbe nwe haar twee namen gegeven. Schatje hé.

De kalveren van 3 maanden lopen nu buiten, heerlijk genieten van de zon.

Groetjes van een trotse Yvette en Erwin

PS. Dit bericht zet ik pas vandaag 6 mei op het weblog en er zijn deze week weer kalveren geboren en Louise, mijn schoonzusje, heeft voor één een naam bedacht: Baloe. Foto heb ik nog niet Louise maar komt nog. Ze staat op papier al ingeschreven Baloe.

meer foto's van het bezoek van mijn ouders

Amy bij de waterval














Uiteten, alweer, bij Menegatti.













Uiteten in de Club, héééérlijk.












's avonds lekker kopje koofie op de veranda.

Voor wie is welk kadootje

Kerstavond

Samen op de foto; Yvette, Amy en Nanning

Durf het bijna niet te schrijven, weer uiteten bij de pizzaria

Erwin jr op de trekker, wat een stuk zeg, stoer.

Dit waren de foto's betreft het bezoek van mijn ouders. Het is alweer even geleden dat ze hier waren maar blijft leuk. Ze hebben het ook erg leuk gevonden want ze hebben alweer plannen om hier naartoe te komen. In april 2011 zou mijn moeder hier graag haar verjaardag willen vieren, dus wie weet. Ze zijn altijd welkom en we gaan alvast bedenken welke karweitjes we hebben.

meer foto's van mijn ouders bezoek.

Zoals ik al eerder had geschreven zijn mijn ouders vier weken bij ons op bezoek geweest in Carambeí. Er zijn veel foto's gemaakt maar door het vele plak en knip werk om de foto's tussen het verhaal te krijgen heb ik er een apart bericht van gemaakt. Hieronder kunnen jullie de eerste rij met foto's zien die er gemaakt zijn.

Hier zijn we bij familie de Wulf in Ponta Grossa. Ze hebben heerlijke wijenen en likeuren op basis van bramen.

Mijn ouders gingen met de kinderen naar Curitia.

Pech met de bus

De voerfabriek

Ik had het koud en papa en mama liepen in hun t-shirt!

Een kerk in Ponta Grossa

Even uitrusten hoor!

Hout bekijken en bestellen.

De winkel waar ik veel bouwspullen koop

DE BONBON WINKEL! HEEL BELANGRIJK EN SUPER LEKKER.

Suzanne loopt op het nieuwe plein van Carambeí.













Uiteten in de Club, Erwin jr wil niet gekust worden door zijn mama, stom hé!

Papa aan het werk in de berging voor het maken van de nieuwe wasbak.

Opnieuw aan het werk, grasmaaien

Even een onderonsje tussen oma en Amy

Opnieuw uiteten in een nog rustig Pizza restaurant. De lekkerste pizza's van Carambeí







Hier zien jullie Hoelahoep, onze Jersey pink.

Amy met Amy Ytje













Oliebollen bakken!

DE BITTERBALEN, alleen nog even in de frituurpan en dan..........smullen

VUURWERK

Nog even de fles geven aan Amy Ytje

Er komen nog meer foto's ..................................................