Hallo iedereen,
Hier is eindelijk weer eens een berichtje van ons uit Brazilië. Vele van jullie zullen misschien wel een klein beetje, of veel, denken dat uit het oog uit het hart omdat het contact er niet altijd is.
Laat ik voor nu en voor altijd dit even uit de wereld helpen; dit is niet het geval, wat ons betreft. Maar het is simpel; iedereen zijn leven gaat verder, die van ons hier en die van jullie op de plaats waar jullie wonen enwerken.
Wij hebben nu hier een heel ander leven en momenteel erg druk, dat is nu eenmaal zo als je een eigen bedrijf hebt, dan worden de leef regels gewoon wat anders. Niet altijd leuk zeg ik ook in eerlijkheid want als 's ochtend de wekker af gaat om 5.00 uur denk ik meestal, ach nog even kan makkelijk...... Maar ik weet ook dat als we langer blijven liggen het werk ook later klaar is en dan baal ik ook weer dus hup gewoon eruit. Er komt vast weer een dag dat we kunnen uitslapen, al is het maar tot 7.00 uur.
Maar een heel ander punt betreft de verminderde communicatie is heel simpel: internetverbinding.
Deze is er dus niet altijd en zeker de afgelopen weken is het pet in hoofdletters. We hadden bijna een week geen internet maar door tijd gebrek hadden we nog niet iemand laten komen, kwam wel weer goed dachten we. Tot op een dag Erwin stond te praten bij de oude melkstal en zag dat de schotel voor het ontvangst gedraaid stond. Logisch dat we geen internet hadden! Dus de volgende middag moest Erwin jr op de oude melkstal klimmen en kijken of hij dat ding gedraaid kon krijgen zonder van die muur af te vallen natuurlijk. Bleek er weer een schroef zijn afgebroken. Dit kon niet zo maar worden gerepareerd ofzo. Ik weet het niet hoor, ik heb het voor waar aangenomen en ben weer verder gegaan met mijn ding. Ik kan niet alles doen, leren en begrijpen, er moet wat voor een ander overblijven vind ik en dit is zo'n ding. Enfin, toen bleek ook dat de draad die van de schotel naar het huis loopt aan het verteren is. Deze hangt al 4 jaar hier in de lucht, gedraaid langs de electrciteit kabels gewoon lekker in de zon. Deze hadden allang moeten worden vervangen maar ja..........Erwin klimt niet nog een keer omhoog, gevaarlijk, en zeker als je hoogtevrees hebt. Dus nu moet er iemand komen om de internetverbinding te veranderen. Gewoon in het huis en niet meer via die schotel. Dat moet een keer gebeuren..............ik weet nog niet wanneer. Maar het komt ......eens. Dus vandaar dat we op het ene moment wel internet hebben en dan weer niet. Zeer vervelend voor de kinderen die huiswerk aan het maken zijn en dan ineens hebben ze geen MSN meer. O was dus niet alleen huiswerk maken, ook even bijkletsen met die vriend of vriendin in die ze net gezien hebben op school. Of als ik zie dat ik verbinding heb en dan even met familie of vrienden wil msn............We wisten dat geduld in Brazilie een schone zaak was maar soms heel vervelend.
Maar goed, het gaat hier verder goed. Er bleek gewoon leven na het voetbal te zijn. De Brazilianen zijn daar denk ik nog niet achter, duurt even voor hun. Het volgende wereldkampioenschap is hier, in Brazilie. Dan zullen ze de wereld wel laten zien wie kampioen zijn zeggen ze, denk ik zachtjes: Nederland hahahaha.
Amy heeft gezegd dat we er maar voor moesten zorgen dat we heel rijk zijn over 4 jaar en dat we die tijd met zijn vijven de hele periode van het kampioenschap in Nederland verblijven want hier zijn is volgens haar geen optie. Ze heeft het afgelopen kampioenschap niet als prettig hier ervaren. Ach over vier jaar, duurt nog even.
Suzanne is inmiddels naar een andere school gegaan. Ze had het niet naar haar zin op de Evangelica en ze moet nog een tijdje dus ja. In augustus is ze na de wintervakantie naar de openbare school Carlos Ventura gegaan. Ze heeft niet ´s ochtends les maar´s middags van 13.00 uur tot 17.15 uur. Ze gaat en komt met de schoolbus.
Erwin heeft een scooter gekregen om naar school te gaan. Het geeft mij meer tijd om andere dingen te doen en hem ook. Ook brengt hij zo nu en dan Amy naar de bus of haalt haar op. Heel handig een kind die ook mobiel is. Ik kan niet wachten tot ze hun rijbewijs halen.
Hij gaat volgend jaar naar Ponta Grossa om het derde jaar af te maken. Hij gaat dat op een andere school doen omdat deze beter voorbereid op de vestibular, toelatingsexamen voor de universiteit. Amy zit ook op deze school.
Verder doet hij aan de sport Mai Thai en is op dit moment in Sao Paulo om mee te doen aan kampioenschappen. Vrijdagavond is hij weggegaan en komt morgenochtend weer thuis. Hij moest voor zijn wedstrijd 2 kilo afvallen, dus rennen op het strand. Ik zou echt niet weten waar hij die 2 kilo weg zou moeten halen want is zo dun maar ja.
Amy zit dus nog steeds in Ponta Grossa op school, de Master. Ze heeft vestibular gedaan voor medicijnen maar is er niet door gekomen, helaas. Ze heeft volgende week vestibular in Guarapauva voor nutricao, voeding dus. En dan die week erop ENM of NME, ik weet het niet. Ook een toets om punten te halen. En dan nog in Londrina en opnieuw in Ponta Grossa twee toelatingsexamens. Overal voor inschrijven, mama overal voor betalen, overal naar toe voor 2 dagen, elke keer zenuwen bedwingen enz. Blij als het duidelijk is waar ze naar toe gaat. Als het niet in Ponta Grossa is gaat ze dus volgend jaar op kamers wonen. Wat ze ook wil gaan doen is de opleiding voor stewerdess, wat van de wereld zien. Prima, als ze maar leert en doet wat ze leuk vind, vinden wij. Ze heeft inmiddels ook een Braziliaanse vriend, Wellington.
En verder met ons, ach we houden ons bezig.
Erwin is nu druk bezig met heinen. Twee weken geleden heeeft hij gras gekuild hier bij ons en bij de buurman waar hij het gras van gekocht had. Ook hebben we de melkstal uitgebreid van twee keer 4 naar twee keer 6. Kunnen we wat sneller melken. Hoewel, is ook maar betrekkelijk want we hebben meer koeien in de melk en melken dus nu weer opnieuw 2 uur per keer. We hebben nu 88 koeien in de melk. Ook hebben we beton gestort voor de boxen die we gekocht hebben. Zodat straks de koeien lekker ieder hun eigen plekje kan hebben.
We hebben besloten om geen kippen te gaan houden in onze kalkoenschuren. Er is hier in de regio geen kalkoenen productie meer. We konden omgaan naar kippen. Maar we hebben besloten hier niet aan mee te doen. Eén schuur wordt nu gebruikt voor de kalveren die van de melk af zijn en de ander is momenteel opbergruimte voor machines.
Verder geef ik wat meer Nederlandse lessen bij het Idiom House, dus tussen de melktijden in geef ik les op maan-, dins-, en woensdag.
En ik ga volgende week 2 dagjes weg. Het is en uitje voor de echtgenotes-vriendinen van de leden van de Batavo. Dinsdagavond vertrekken we om 22.00 uur vanuit Carambeí naar Foz. We komen daar om 7.00 uur aan. Ontbijten en dan een tripje naar de stuwdammen. Middageten en weer een tripje naar iets. ´s Avonds eten en een show tot 23.00 uur. Dan naar het hotel. Uitslapen? Welnee want om 6.30 uur moeten we ons uitchecken en ontbijten om te vertrekken aar Paragua: shoppen! Maar pas op, je mag maar tot 300 dollar besteden en bonnen bewaren voor de douane want anders ben je alles kwijt. Na het middageten vertrekken we weer richting huis en waar we om ongeveer 23.00 uur aankomen. Het is dus wel afzien die dagen maar ja even geen koeien en kinderen.
Dat was het voor nu, ik ga koffie zetten en zodra ik verbinding heb dit stuk op internet zetten.
O ja voor ik het vergeet
WIJ FELICITEREN IEDEREEN EN DAN ECHT OOK IEDEREEN MET HUN VERJAARDAG, IEDEREEN DIE WE VERGETEN ZIJN EN NOG GAAN VERGETEN.
ONZE FELICITATIES EN NOG VELE JAREN AAN JULLIE ALLEMAAL!!!!!!!!!!!!!!
Veel liefs van Yvette, Erwin, Amy, Erwin en Suzanne
