Hallo allemaal,

Het is geleden, nou niet even maar een hele tijd. Vorig jaar in december zijn mijn ouders hier naartoe gekomen en net als de vorige keer had mijn vader een heel mooi reisverslag gemaakt. Deze wil ik ook graag hier op het blog zetten maar ik krijg het niet voor elkaar. Helaas want het was een mooi verslag met foto~s en al kant en klaar voor mij om zo het aan iedereen te laten lezen. Ik krijg het niet maar wie weet kan iemand mij een tip geven. Ze bleven deze keer wat langer dan de vorige keer. We hadden nu voor hun het huisje laten verbouwen. Het was dus niet meer de oude melkstal die we toen hadden geverfd en hier en daar wat opgeknapt, nee de metselaars hadden er nu een echt huisje van gemaakt. Nieuwe ramen, nieuwe deuren, een nieuw keukenblok, een ingang naar de badkamer en keuken vanuit het huisje zodat ze niet meer via buiten hier naartoe hoefden. Alles opnieuw geverfd en gelakt. Prachtig was het geworden en een complete verrassing voor mijn ouders. Ik heb namelijk helemaal niets tegen ze gezegd. Toen we hier in het donker aankwamen zagen ze wel dat er een deur weg was en ineens zagen ze het bordje Chateau Tainha. Kleineverwijzing naar de camping waar ze altijd heen gaan in Frankrijk, alleen geen Chigy maar Tainha. De naam van de buurt hier. Ze vonden het erg mooi en waren dus aangenaamd verrast. Nu hadden we 1 kamer klaar gemaakt voor slaapkamer en de ander was het naaiatelier voor mijn moeder geworden. Zij had namelijk een naaimachine meegenomen. Later in het jaar komen de metselaars opnieuw om het aangrensende gedeelte om te bouwen tot drie slaapkamers. Maar voor nu was het prima. De volgende dag was het natuurlijk uitpakken geblazen van al die koffers vol met spullen. Dit jaar mochten ze minder per persoon meenemen maar ze hadden weer voldoende mee hoor. Koekjes, pindakaas, sokken, gereedschap, noem maar op. Een kleine Albert Heijn en HEMA zeg maar. Heel gewoon voor degene die hier elke dag naar toe kunnen en dit mogelijk niet begrijpen. Maarje mist pas iets als je het niet meer hebt. Het zijn geen levensnoodzakelijk spullen natuurlijk. Volgens enkele hier is dat niet waar, hahaha. Ook deze vakantie was mijn vader chef grasmaaier en deed dat met volle inzet. Soms dacht ik het gras te horen roepen, kijk uit daar komt die alweer met die machine!!!!!!! Mijn moeder zat deze keer in druk in het stof, stof voor het maken en vermaken van gordijnen. Ook kwamen ze naar haartoe met allerlei herstel werk van kleding. Vervelen is hier niet bij. We zijn ook weg, een paar dagen naar het stand van Guaratuba. heel leuk was dit. Helaas kon Erwin niet meer. Wij melken nog steeds zelf en dus betekent dat dat er altijd een van ons hier moet blijven. Niet altijd even leuk. Het was een heel fijn verblij weer en we weten nu al dat zij opnieuw in december zullen komen maar dan samen met mijn zusjes en hun kinderen. Een drukke maar gezellige boel. Ik zal later proberen nog wat fotos erbij te zoeken maar onze computer is weggeweest voro reparaties en ik ben een en ander kwijt geraakt. De groetjes aan iedereen. O ja binnenkort komt er weer familie deze kant op. Op 14 april komt Erwin zijn zus Louise en haar gezin hier naartoe. Zij zal haar verjaardag, 17 april, dus dit jaar in Brazilie vieren