In het nieuws.

We staan met een kein verhaaltje in het AD Rivierenland. Leuk fotootje erbij toen de zon nog lekker scheen vorige week. Inmiddels is het steenkoud!
Maar goed.
Ook is het verhaal te lezen op de website van de journalist:

http://www.janvolwerk.nl/

Groetjes

VOORBIJ, MAAR OVER 4 JAAR..........

Helaas heeft het Nederlands elftal vandaag verloren in de finale tegen Spanje. Terecht of onterecht? Maak niet uit, het spel in gespeeld en niet gunstig uitgevallen voor Nederland.
Wij waren met volle moed vandaag. Ook bij de BBQ, waar meerdere Nederlanders aanwezig waren hielden wij de moed erin. Zo hoort het toch?
Amy belde ons om 15.30 uur, waar bleven wij toch. We waren onderweg naar huis.
Amy had een oranje t-shirt aan en ik denk dat de kinderen gespannender naar de wedstrijd zaten te kijken dan wij.
Erwin en ik zijn na de eerste helft naar buiten gegaan want ja er moest gemolken worden. Er werd niet gebeld, maar ik bleek geen bereik in de melkput te hebben dus wie weet. Maar er kwam geen belletje..........Verlening............Toen hoorde ik een gejuich en kwam niet bij ons huis vandaan. Toen wist ik dat Spanje een doelpunt had gemaakt en ja hoor, Amy belde mij paar seconden later op. Heel triest..
En toen kwam Erwin jr in de melkput, verloren. Jammer maar dat is voetbal, de ene keer win je de andere keer verlies je. Amy was erg teleurgesteld. Met name ook omdat ze dit nu weer een tijd aan moet horen op school. Ik ben persoonlijk ook erg blij dat Erwin jr niet naar school hoeft volgende week, het is namelijk wintervakantie. Want de de Brazilianen zijn naast slechte verliezers ook natrappers. Dat gebeurd nu al via berichten op internet. Maar ik zeg tegen de kids, laat je niet kisten, wij zaten in de finale en de Brazilianen niet en ze waren ook geen 3de, geen vierde wat waren ze eigenlijk wel.................??????????????? Kon het even niet laten. Het is natuurlijk ook sneu voor de Braziliaanse - Nederlanders, twee keer verliezen op een WK is ook vervelend, of voor degene die niet weet voor welk land ze nu eigenlijk zijn.

Het voetbal is nu afgelopen, maandag is gewoon weer maandag en voor onze een nieuwe werk- en school week. Erwin jr heeft al vakantie, Suzanne nog een week en Amy een intensieve week op school. Laatste week van voorbereiding op DE vestibular. Het toelatingsexamen voor de universiteit. Spannend, net zo spannend als voetbal.

ZWEET OP HET VOORHOOFD!

Wat was het weer een wedstrijd zeg. Eerst vorige week vrijdag tegen Brazilië. Ik was 's ochtends het dorp in gegaan omdat ik wist dat bijna alles dichtt ging vanaf ongeveer 10.00 uur. Dus snel medicijnenen halen, boodschappen doen, betalingen, voer halen en nog enkele dingen. Kwam natuurlijk weer tijd tekort. En ook nog de kinderen ophalen want die hadden ook maar tot 9.45 uur les. Ook scholen gaan dicht voor een wedstrijd van Brazilië. Niet alleen voor deze wedstrijd maar ook voor de eerste wedstrijden. Voor mij is dit wel onbegrijpelijk maar ja, voetbal hoort hier heel sterk bij de cultuur. Voetbal is hier alles. Overigens niet voor elke Braziliaan. Maar het openbare leven ligt wel stil.

Iedereen was op tijd thuis om de wedstrijd te gaan kijken, voor de tv met de oranje cakejes. Iedereen was toch wel een beetje zenuwachtig hoor, wij wonen in het land waar Nederland tegen moest voetballen en hoe mooi en leuk het hier ook is, wij zijn en blijven Nederlanders.

Dan ineens een doelpunt voor Brazilië! Kan toch niet?? Ja en wat denk je, komt Wellington binnen. Hij is de vriend van Amy en Braziliaan. Ja die durft hé. Amy zei "ik stuur hem weg hoor, ik ga voetballen kijken!"

Maar voetbal is niet echt zijn ding en maakt hem niet veel uit zei hij. Daarbij kwam dat hij minder prettig nieuws had voor Amy; de moeder van een vriendin was overleden en daar moesten ze naartoe. Ze kon de wedstrijd niet af zien. Maar via de telefoon zouden we haar op de hoogte houden.

Dan eindelijk valt er een goal voor Nederland, wat een opluchting. Snel sms-en naar Amy en ik weet eigenlijk niet meer waar ik het moet zoeken. Wil wel kijken maar het is zo spannend. Ik begin al op mijn moeder te lijken, die kan ook niet stil blijven zitten. En dan....2-1. Erwin jr gaf me toch een brul. Hij zei "ik hou helemaal niet van voetbal maar dit is wel geweldig! Leuk hé". Zijn medestudenten op school waren namelijk afgelopen week niet zo erg vriendelijk tegen hem geweest, de Brazilianen waren er zo van overtuigd dat ze zouden winnen.

Wat duren dan die laatste minuten lang zeg, ik ben naar buiten gegaan en vlak voor het einde, nog 3 minuten, ging ik weer naar binnen. Ik wou snel iets pakken uit de slaapkamer, hoor ik ineens de kinderen en Erwin de seconden aftellen, 4, 3, 2, 1 GEWONNEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Geweldig.

Erwin jr ging gelijk met vrienden bellen en via msn. Daarna ik met mijn ouders en ook Anneke en Dick via msn.

Iedereen was opgelucht en blij, ik denk dat ik zelfs mijn vader heb horen juichen toen de goals vielen.

Ik ben later die middag ook nog even naar het dorp geweest, waar ik kwam reageerde de mensen wel prima hoor maar niet iedereen was vrolijk en redelijk. Naast dat Brazilianen arrogant zijn over hun voetbalkwaliteiten, zijn het ook slechte verliezers (natuurlijk niet letterlijk iedereen).

Maar het was een spannende wedstrijd en voor ons was deze wedstrijd al de finale. Op naar 6 juli.

Dinsdag 6 juli was de wedstijd tegen Uruqau. Opnieuw spannend natuurlijk. Ik moest die ochtend Nederlandse les geven. Natuurlijk stond deze les, net als de laatse weken in het teken van de WK voetbal. Leuk werkboekje gemaakt enzo. En vanochtend had ik natuurlijk ook oranje cakejes voro de kinderen gemaakt. Het knuteselwerkje was deze keer; maken van een Nederlands voetbal t-shirt. Ik had oranje papier/stof meegenomen, even knippen, palkken met het lijmpistool en daarna konden de kinderen hun naam, een nummer en eventueel nog meer er op schrijven en tekenen. Ze wilden het t-shirt na de les gelijk aan en ik heb er een enkele foto's van gemaakt.

En dan de wedstrijd 's middags. Deze begin bij ons om 15.30 uur, Braziliaanse tijd. En dan het eerste goal voor Nederland!!!!! Super. Maar dan komt de gelijkmaker, wat een domper. En wij moeten nu ook nog gaan melken! We hebben geen goed ontvangst in de melkput om er een kleine tv neer te zetten ofzo, hadden we al een keer geprobeerd. Dus dan maar gewoon gaan melken en de kinderen zouden ons op de hoogte houden. Maar doen ze dat wel? Er werd maar nooit gebeld.... Zouden ze het vergeten? Ze hebben nu toch weleens een goal gemaakt? Hoeveel koeien moeten we nog? En dan indeens wordt Erwin gebeld, hij kijkt blij. Gelukkig Nederland heeft er een goal bij, pff. En kort daarna belt Erwin jr weer; 3-1. Nu gaan ze winnen hoor zegt Erwin tegen mij. Ja, ja, maar eerst maar het fluitsignaal horen lijkt mij; het is pas afgelopen als het is afgelopen hé.

Ik ben even klaar met melken omdat ik de kalveren moet gaan voeren en Amy naar Carambeí moet brengen, zij heeft gewoon school vanavond. Ik kom binnen en zie op de klok dat het al 5 voor half 17.30 is en dus zal die wedstriijd toch wel afgelopen zijn? En dan zie ik Amy in haar slaapkamer zitten, helemaal in het oranje, en ze zegt dat het net 3-2 is geworden. Ik hoor ineens Erwin roepen naar Amy; "dat is niet goed mama als Erwin mij roept". Dus wij gaan rustig (grapje hé, helemaal niet rustig) de kamer binnen en ik zie Erwin helemaal opgewonden, boos, weet ik veel wat nog meer zitten op de bank: "de wedstrijd is al lang afgelopen maar die scheidsrechter fluit maar niet af"!!!! en dan HET signaal! Opnieuw gewonnen en dus naar de finale zondag.

Ongeveer een half uurtje later bel ik met mijn vader en hij zei dat hij het zweet nog op het voorhoofd had staan! Wat was het spannend. Nu nog even afwachten tegen wie er gevoetbald moet worden zondag; Spanje of Duitsland.

De dag er na, woensdagochtend, had ik Nederlandse les bij Idiom House. Ik had die ochtend twee leerlingen en met één van hen had ik een weddenschap gemaakt over het voetbal. Hij voor Brazilië en ik ik voor Nederland. Nou wie gewonnen heeft weten we inmiddels. Dus ik had ook die ochtend voor hun en andere aanwezigen oranje cakejes gemaakt. Oké het was even treurig voor hun maar de cakejes maakten veel goed. Ik had het er nog even over met zijn moeder (zij is Braziliaanse en gaar vader komt uit Uruqua) en dat een gele/groene cake ook maar raar zou zijn. En dat zette haar op een idee. Dus afgelopen vrijdagochtend moest ik even wat ophalen bij Idiom House, bleek er een kado voor mij te zijn. Die moeder had namelijk een cake voor mij gemaakt en je raad het al: GEEL EN GROEN. Onzettend leuk.

Ik heb nu inmiddels een een cake gemaakt met de drie kleuren; oranje, geel en groen. Multicultureel.

Oké dat was het voor nu. Vanmiddag is de wedstrijd en wij hier hopen natuurlijk allemaal dat Nederland gaat winnen, er is geen andere mogelijkheid toch. We hebben zo eerst een BBQ bij vrienden en dan zijn wij er helaam klaar voor, oranje nagels, oorbellen t-shirts, koeien, cake; wat kan er nu nog fout gaan?

Wij kunnen alleen het de eerste helft zien omdat we moeten melken, maar we zullen op de hoogte worden gehouden door Erwin jr via de telefoon. Nu missen wij Jack van Gelder op de radio. Dan is een wedstrijd bijna net zo spannend, misschien wel spannender.

Veel kijkplezier.

VERVOLG: DE WEDSTRIJD MET ORANJE KOEIEN!

Ja, het is gebeurd enkele keoien hebben een Nederlands kleurtje gekregen. Het was de bedoeling dt alle melkkoeien een leuk kleurtje kregen maar dat was niet haalbaar helaas. Maar men kan zien dat wij voor Nederland zijn.

Ik was deze week in het dorp geweest om opzoek te gaan naar verf. Vanmiddag was ik hier weer even en het heeft wel een indruk achter gelate nwant ze vragen allemaal of ik inmiddels al verf gevonden heb en de koeien geverfd heb. TUURLIJK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hier komen vast enkele foto's.